W Oddziale Kardiologii naszego Szpitala odbyły sie pierwsze zabiegi krioablacji w leczeniu migotania przedsionków. 
W naszym Ośrodku Elektrofizjologii i Stymulacji Serca zabiegi te wykonywane są oraz nadzorowane przez elektrofizjologów znajdujących się w ścisłej czołówce światowej, dr hab. n. med. Michała Farkowskiego i dr hab. n. med. Aleksandra Maciąga, którzy równocześnie poświęcają ogromną uwagę szkoleniu młodych adeptów elektrofizjologii na naszym Oddziale, mianowicie dr Jerzemu Nowakowi i dr Radosławowi Gortychowi.

Migotanie przedsionków jest najczęściej występującą arytmią, dla której charakterystyczne jest najczęściej szybkie, niemiarowe bicie serca. Częstość występowania tego rodzaju zaburzeń rytmu serca wzrasta wraz z wiekiem, dotyczy ok 1-2%populacji ogólnej, a w wieku powyżej 80 r.ż. -nawet ok 10%. Migotanie przedsionków często wykrywa się przypadkowo podczas rutynowych badań, a czasem dopiero podczas wystąpienia powikłań. 
Do najgroźniejszych powikłań migotania przedsionków należy udar mózgu, prowadzący często do trwałego upośledzenia funkcji organizmu lub nawet zgonu. Podczas migotania przedsionków dochodzi do powstawania zakrzepów, które w przypadku powstawania w lewym przedsionku wędrują do naczyń mózgowych, powodując udar niedokrwienny mózgu oraz tętnicobwodowych, powodując zatory i niedokrwienie , np., kończyn, jelit (powikłania zakrzepowo-zatorowe).
Kolejnym powikłaniem migotania przedsionków jest niewydolność serca, która nieleczona może doprowadzić do znacznego pogorszenia funkcji serca, tolerancji wysiłku, w istotny sposób ograniczając funkcjonowanie. Konsekwencją pogorszenia funkcji skurczowej lewej komory serca mogą być groźne dla życia i zdrowia pacjenta komorowe zaburzenia rytmu serca.

Do inwazyjnych metod leczenia migotania przedsionków należy ablacja. Zabieg polega na zniszczeniu/ograniczeniu obszaru tkanki, powodującej powstawanie arytmii. Skuteczność ablacji wynosi ok 70% w przypadku napadowego migotania przedsionków i ok 50% w przypadku przetrwałego migotania przedsionków. Wg badań skuteczność ablacji przewyższa w istotny sposób skuteczność farmakoterapii antyarytmicznej. Migotanie przedsionków jest arytmią najczęściej ogniskową, powstającą w żyłach płucnych, rzadziej w żyle głównej górnej, żyle Marshalla lub zatoce wieńcowej). Zniszczenie tkanki będącej źródłem powstawania nieprawidłowych impulsów, lub uczestniczącej w przenoszeniu tych impulsów może spowodować całkowite ustąpienie arytmii. Zabieg ablacji ograniczający obszar powstawania migotania przedsionków (tak zwanej izolacji żył płucnych, będących najczęstszym miejscem powstawania nieprawidłowych impulsów) blokuje rozprzestrzenianie się arytmii na całe serce. W leczeniu migotania przedsionków stosuje się dwie metody: ablacja prądem o częstotliwości radiowej (RF) z wykorzystaniem mapowania 3D i krioablacja balonowa wykorzystująca dla odmiany w celu zniszczenia tkanki niskie temperatury (od -35 do -65 stopni C.

Ablacja klasyczna polega na wytworzeniu szczelnych linii izolujących ujścia żył płucnych punkt po punkcie, jest tym samym metodą czasochłonną, związaną z większym narażeniem na promieniowanie rentgenowskie. Co raz częściej stosowaną metodą jest krioablacja balonowa, polegająca na wytworzeniu linijnej blizny (martwicy tkanki w tym przypadku lewego przedsionka) wokół ujść żył płucnych przy pomocy czynnika chłodzącego, mianowicie podtlenku azotu. Zabieg polega na nakłuciu żyły w pachwinie i wprowadzeniu poprzez nią cienkiego cewnika (elektrody ablacyjnej), który doprowadza się do wnętrza serca, a następnie po przejściu przez przegrodę międzyprzedsionkową doprowadza się do każdej z 4 żył płucnych. Na końcu cewnika znajduje się balon, który jest rozprężany w ujściu każdej z żył, po rozprężeniu do wnętrza balonu pod ciśnieniem dostarcza się podtlenek azotu, który schładza balon do bardzo niskich temperatur, powodując przymrożenie ścianek balonu do tkanek i tym samym zamrożenie/zniszczenie ich z wytworzenie linijnej blizny, nie niszcząc przy tym otaczających zdrowych tkanek. W wyniku tego dochodzi do zablokowania przewodzenia impulsów elektrycznych i rozprzestrzeniania się ich na lewy przedsionek. Zabieg przeprowadza się najczęściej w znieczuleniu miejscowym podczas nakłuwania żyły w pachwinie. W naszym Ośrodku zabieg jest wykonywany na sali hybrydowej w celu zapewnienia bezpieczeństwa, nakłuwanie żyły odbywa się pod kontrolą usg w celu zminimalizowania ryzyka powikłań miejscowych. 

Krioablacja balonowa jest stosunkowo młodą metodą, którą cechuje skuteczność porównywalna do ablacji klasycznej (60-80%) przy jednocześnie zdecydowanie większym profilu bezpieczeństwa, krótszym czasie trwania (1-3godzin), co zmniejsza narażenie na promieniowanie rentgenowskie, mniejsze ryzyko nawrotów arytmii i ponownych ablacji.Krótszy czas trwania zabiegu pozwala na wykonanie większej liczby zabiegów, zwiększając tym samym dostępność i krótszy czas oczekiwania na zabieg. Najczęściej występującym powikłaniem ablacji jest krwiak w miejscu wkłucia; krioablacja balonowa cechuje się w porównaniu do klasycznej ablacji mniejszym ryzykiem takich powikłań, jak zwężenie żył płucnych, tamponada, powstawanie jatrogennych arytmii przedsionkowych oraz znikome ryzyko powstawania przetoki przedsionkowo-przełykowej. Dodatkowo ryzyko powikłań jest zdecydowanie mniejsze w przypadku wykonywania zabiegów przez doświadczonych operatorów.